2014-04-11
Always van The Gathering is zonder meer een van de albums die een enorme impact heeft gehad op de muzieksmaak van ondergetekende. De debuutplaat van de band uit Oss liet iets totaal nieuws horen. We waren net gewend aan de eerste golf deathmetal, waarbij vooral bands als Obituary, Morbid Angel, Pestilence en Entombed het nog voor het zeggen hadden, toen daar ineens The Gathering als een komeet binnen kwam. De band deed iets wat nog amper gedaan was: loodzware death– en doommetal mengen met keyboards en vrouwenzang. Alleen het Engelse Paradise Lost deed op haar tweede album Gothic ongeveer hetzelfde, maar The Gathering voerde het nog wat verder door.Na Always nam The Gathering echter alweer afscheid van haar zanger Bart Smits en de opvolger Almost A Dance, met Niels Duffhues op zang, zorgden voor een totale vervreemding van de death-doommetal van het debuut. Hierna ging de band verder met de toen nog onbekende Anneke van Giersbergen en werd The Gathering steeds succesvoller met haar symfonische metal die langzaam evolueerde naar een soort van triprock. Ook Anneke is alweer uit de band en haar plaats is opgevuld door de Noorse Silje Wergeland.
Inmiddels is het 2014 en zijn we vijfentwintig jaar na de oprichting van de band content met een heruitgave van Always dat oorspronkelijk in 1992 uitkwam. Deze uitgave bestaat uit twee schijfjes waarbij op de eerste cd de originele opname valt te beluisteren en de tweede cd een remix uit 1995 van het album bevat. Het geluid op de remix versie valt eigenlijk alleen op doordat het gitaargeluid wat prominenter in de mix staat en het totale geluid wat voller en zwaarder over komt.
Anno 2014 blijven de songs op Always echter fier overeind. Iets wat de band ook onderkende door nog niet zo heel lang geleden een reünie tour aan het album te wijden. Een mooi gebaar voor de diehard fans!
De majestueuze opening van de plaat heet ‘The Mirror Waters’ en koppelt duistere keyboard klanken aan een loodzware riff en dito grunt van Bart Smits. Het slepende en sombere karakter van de song krijgt navolging op vrijwel de gehele plaat en vindt zijn hoogtepunten in ‘King For A Day’ en vooral het machtige ‘Stonegarden’ dat misschien wel een van de mooiste nedermetal nummers is dat ooit is gemaakt. De trefzekere riff en de ijle zang van Marike Groot in combinatie met de grunt van Bart Smits zorgen voor een enorme dosis kippenvel. Nog steeds! Datzelfde geldt ook voor unheimische en afwisselende songs als ‘Subzero’ en ‘In Sickness And Health. Nummers die ijzig en ongemakkelijk aanvoelen maar nog steeds enorm intrigeren.
Always is een plaat die nooit verveelt en het is mooi dat deze klassieker weer eens onder de aandacht wordt gebracht, al komt deze uitvoering wel wat karig over. Een paar leuke muzikale extra’s was mooi geweest. Ondanks dat toch een hoge waardering omdat de plaat zo gruwelijk goed is.
De Lux - VoyageGuilty pleasures zijn hot en De Lux is zo'n bandje dat direct in die...
.jpg)
Miss Montreal - Irrational Wat een verschrikkelijke oorwurm is dat intro van Utopia . Dat SBS6...