2014-04-24
Wie Van Canto zegt, zal in diezelfde zin een verwijzing maken naar Apocalyptica, de band die in 1996 faam verwierf door Metallica te vertolken op cello’s. Van Canto volgt hetzelfde patroon, maar doet met de stem wat Apocalyptica met cello’s deed. Jawel, het genre van deze mannen en vrouw is het beste te definiëren als A Capella metal. Snoeiharde gitaarmuziek zonder dat er ook maar een gitaar aan te pas komt. Van Canto doet wat iedere liefhebber van zware gitaarmuziek in het geheim doet, maar liever niet over praat. De strot is het instrument, waarbij iedere klank van een gitaar dan wel basgitaar op een excentrieke wijze wordt nagedaan. Er komt enkel een drumstel aan te pas, wat de band waarschijnlijk een flinke tourbus zal besparen. Van Canto timmert al een flinke tijd aan de weg, maar lijkt met album nummer vijf Dawn Of The Brave eindelijk voet aan wal te krijgen in Nederland.Donderdag 3 april stond het Duitse zestal in de 013 te Tilburg en daar wisten ze de show al ruim twee maanden van te voren uit te verkopen. Niet zo vreemd, want zo’n bijzondere opzet maakt nieuwsgierig hoe ze zoiets naar het podium vertalen. Eigen nummers zijn leuk meegenomen, maar het publiek staat natuurlijk echt te springen om de covers. Dat is dan ook meteen het grote gevaar voor Van Canto; het risico dat ze nooit echt serieus genomen zullen worden. Hiervoor zullen ze toch afhankelijk moeten worden van de kwaliteit van hun eigen nummers. Kortom, de grote vraag is: kunnen ze met het nieuwe album Dawn Of The Brave boven het predicaat van grappige gimmick uit stijgen?
Het antwoord op deze vraag luidt: Nee, nog niet. Het eigen werk varieert van een Mötley Crue-achtige track als ‘Steel Breaker’ tot het bombastische ‘Badaboom’. Een ballade hebben ze met ‘The Other Ones’ te pakken. In dat opzicht heeft de plaat voor iedereen wat te bieden, maar laat het tegelijkertijd zien dat ze zelf ook niet zo goed weten welke kant ze op willen. Het hele concept van A Cappella metal is een dappere zet, dat uiterst goed is uitgewerkt, waarin ze een fijne wisselwerking vinden in het gebruik van de vocalen en ook in de zang genoeg variatie zit. Toch zijn de eigen nummers op zichzelf niet zo heel bijzonder, het is namelijk het hele idee wat ze interessant maakt. Daarnaast wordt het na verloop van tijd eentonig. Men lacht de tweede keer immers niet meer zo hard om een goeie grap.
Ook op Dawn Of The Brave zijn er covers te bespeuren. Deze keer hebben ze gekozen voor ongebruikelijke tracks als ‘Holding Out For A Hero’ van Bonnie Tyler en ‘Into The West’ van Annie Lennox. Wat meer voor de hand liggende zijn dan ‘Paranoid’ van Black Sabbath en ‘The Final Countdown’ van Europe’. Hoe goed ze hun kwaliteiten ook laten gelden, het is onmogelijk om een glimlach te verbergen als ze een nummer vertolken met het herhaaldelijk zingen van “rakkatakka”.
.jpg)
Hanggai - BaifangHet gekrioel van miljoenen stadgenoten om hem heen riep vragen op bij de...
.jpg)
Polar Bear - In Each And Every One De heren, Pete Wareham en Mark Lockheart (tenorsax), Seb Rochford (drums),...