2014-04-07
Genre: SoulSterren: 3
Waar blijft nu die soul? Deze vraag blijft na het beluisteren van de eerste nummers van In My Headphones stevig knagen. Je zou haast zeggen dat Daisey Traynham, artiestennaam Lady Daisey, met haar roots in Brooklyn de perfecte opvoeding zou moeten hebben genoten om een volwaardig soul-artieste te kunnen worden. En ook de website van Traynham belooft bij haar biografie de mooie woorden ‘Soul Funk Sunshine’. Aangezien uw recensent een echt soul-album had verwacht, was de eerste track op In My Headphones dan ook een flinke teleurstelling.
Allereerst was die echte soul-stem nergens te bekennen. In plaats daarvan werd yours truly onaangenaam verrast met een ontzettend zwoele Kylie Minogue-imitator. En an sich hoeft dat niet per sé iets negatiefs te zijn. Traynham beschikt namelijk zonder twijfel over een goede zangstem. Problematisch is echter wel de manier waarop Traynham haar stem inzet. Voor een echte soul-plaat klinken de vocalen op In My Headphones veel te gelikt en geforceerd. Wat dat betreft kun je Lady Daisey ook wel een beetje als de Caro Emerald van de funk en soul beschouwen. Lekkere dansbare tracks, maar bovenal wel uitermate strak.
Het is jammer dat Traynham niet over de capaciteit beschikt om met haar muziek de zo gewenste passie over te brengen. Die emotionele ontlading van de artiest, misschien wel het allerbelangrijkste bij echte soul, is dan ook ver te zoeken. En juist die emotionele ontlading is volgens uw recensent een kwaliteit die toch wel onmisbaar is als je als soul-muzikant geloofwaardig wil overkomen. Maar ook instrumentaal blijft een grandioos shine-moment uit. Vanwege deze vocale en instrumentele oppervlakkigheid is het misschien toch beter om In My Headphones eerder als een pop en R&B-album te beschouwen, met slechts een vleugje funk en soul.
Als je überhaupt op genres gaat letten, blijkt het allemaal nogal een rommeltje. Door de zeer simpele beats en de zwoele stem van Traynham doet de plaat sterk aan R&B denken. Door die eenvoud klinken de tracks na een tijdje ook allemaal hetzelfde. Daarnaast blijven de meeste nummers instrumenteel zo simpel, dat ze jammer genoeg een beetje als demo’s gaan aanvoelen. ‘The Way You Do’ is een van de weinige tracks die wat meer funk uit de kast haalt. En voor de afwisseling wordt er op ‘Kiss My Gritt' (ft. Boog Brown) zelfs gerapt. Met de up-tempo track ‘Showdown' wordt het instrumentaal eindelijk(!) wat interessanter. Het is een aanstekelijk nummer dat met de vrolijke blaasinstrumenten direct uitnodigt om mee te swingen.
Geen goede soul-plaat dus, maar genres terzijde is In My Headphones best een aardig album met een aantal uitstekende, dansbare beats.
-1.jpg)
Hirax - Immortal LegacyDe Bay Area is een gebied rond San Francisco waar vooral in de jaren tachtig...
.jpg)
Dum Dum Girls - Too True De totstandkoming van het derde Dum Dum Girls album was geen makkelijke...