2013-08-02
Het Amerikaanse Vanna staat te boek als post-hardcore band. Om de band alleen in dit hokje vast te ketenen is wat kort door de bocht. De band gooit op haar vierde plaat, The Few And The Far Between, metal, punk en post-hardcore op één hoop. In amper een halfuurtje komen twaalf songs langs die door de samensmelting van de stijlen nooit saai of eenvormig worden. Ook al omdat de nummers, geheel in hardcoretraditie, slechts tussen de anderhalve en drie minuten klokken.
Het plaatje begint met een unheimisch tromgeroffel met daaroverheen de boze schreeuw van Davey Muise. De daaropvolgende songs ‘The Lost Art Of Staying Alive’ en ‘Year Of The Rat’ zijn nog typische hardcorenummers. Al valt het cleane, iets te poppy, koortje in de laatstgenoemde al flink op. Daarna zijn het vooral songs als ‘I Said I’m Fine’, ‘A Thin Place’ en ‘The Dreamer/The Thief/The Relic’ die opvallen door de zweverige, post-rock stukjes die de nummers opsieren.
Het hoogtepunt op dit schijfje is ‘Please Stay’, waarin sfeervol gitaarwerk samengaat met de wanhopige schreeuw van Muise en de spaarzame klanken van een zangeres. Afsluiter ‘His Heels’ begint op een zelfde manier, maar verandert al snel in een stuiterend hardcorenummer. Ook hier is de cleane zang heel apart en een echte toevoeging. Het zijn de beste nummers op een plaat die bij tijd en wijle noest doorroffelt, maar die niet alleen boze teksten bevat. Nee, ook de liefde en relaties zijn onderwerpen die de heren aan durven te snijden.
Over het algemeen is het gaan met die banaan op The Few And The Far between, maar voor wie de tijd neemt voor deze plaat van dit vijftal hoort dat de post-hardcore genoeg subtiele momenten herbergt om te kunnen boeien.
.jpg)
Attila - About That LifeOp de jongste editie van Groezrock opende in de kleinste tent, terwijl het...
.jpg)
Rik van den Bosch - Rik van den Bosch & The Dandies Na twee jaar stilte komt wereldreiziger Van den Bosch, die sommigen misschien...