RECENSIE: Årabrot - Arabrot

Arabrot
recensie cijfer 2013-08-16 Noiserock is een echt buitenbeentje binnen de muzikale hokjescultuur. Het is muziek die je niet zomaar even op de achtergrond aan zet. Noiserock vraagt, nee eist, alle aandacht van je, zodat je ten einde raad de muziek op oorlogssterkte gaat beluisteren. Pas dan komt de muziek echt tot zijn recht.

Bovenstaand stukje geldt zonder meer ook voor de zesde plaat van het naar een vuilstortplaats vernoemde noiserock gezelschap Arabrot. Ondergetekende had de plaat al een paar keer opgezet terwijl hij kleine klusjes aan het uitvoeren was. Wat hij op de achtergrond hoorde kon hem in eerste instantie niet bekoren, sterker nog het begon zelfs te irriteren. Totdat hij de plaat, die simpelweg Arabrot heet, maar eens via de koptelefoon ging beluisteren. De irritatie maakte langzaamaan plaats voor bewondering voor de spitsvondige muziek die zonder meer zijn tijd nodig heeft.

Nog steeds blijft het moeilijk om de muziek van de Noren goed te doorgronden, maar het is duidelijk niet voor niets dat de band al diverse prijzen in de wacht heeft gesleept. Het begint al met de opener ‘Ha-Satan Deofol’, waar een doeltreffende riff gezelschap krijg van kwaadaardig gefluister, een mooi koortje en boosaardige oorlogsdrums. Het zet de toon voor de rest van deze plaat.

In sommige songs doet de band wel wat aan The Pixies denken zoals in, ‘Blood On The Poet’ waar de boze zang van Kjetil Nernes wordt afgewisseld door een meezingbaar refrein. Dit is typisch zo een hook waar The Pixies patent op hadden. Maar ook ‘Blood On The Poet’ doet sterk denken aan de meest boze momenten van Frank Black en zijn trawanten.

Ook is er hier en daar een flinke scheut metal toegevoegd, zoals in ‘Drawing Down The Moon’ dat geleid wordt door een eenvoudige maar effectieve riff. Gecombineerd met de huilzang van Nernes valt ook dit nummer behoorlijk op. Ook in ‘The Horns Of The Devil Grow’ horen we behoorlijk wat metal invloeden. De verschillende stemmetjes en de loodzware riff geven dit nummer iets aparts. In het refrein doet de band zelfs wel wat denken aan Gorefest ten tijde van Erase.

Als het na ruim een half uur weer voorbij is weet je weer dat noiserock een bijzonder energie verslindend genre is. Arabrot vormt daarop geen uitzondering. Arabrot vraagt een hoop inlevingsvermogen en tijd van de luisteraar, maar daar krijg je dan wel een schijfje voor terug die na enig volhouden genoeg mooie momenten prijs geeft.
Recensent:Jan Didden Artiest:Årabrot Label:Suburban
Cover Second East - Therapy/Remedy

Second East - Therapy/Remedy Second East is een Nederlandse band die gebouwd is op de resten van When...

Cover Equinox the Peacekeeper - Birdsongs On The Waste Land

Equinox the Peacekeeper - Birdsongs On The Waste Land Globetrotter Wouter Buyst, alias Equinox, The Peacekeeper , is een van...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT