Na vele duizenden uren spelen, gewapend met een gitaar en zijn stem en enkel voor wat kleingeld, werd hij door een label opgepikt. Van de straat naar het middelpunt van de popindustrie. Hij schreef met wat hulp aan nieuwe liedjes, werkte samen met producers van Faith No More, Maroon 5, Train en Neon Trees en het resultaat is het is het in Amerika al in 2011 verschenen debuutalbum Andy Grammer. Een album dat volstaat met mainstream popliedjes met een flinke dosis positiviteit. Allen liedjes die makkelijk blijven hangen.
Het mag dan ook geen verrassing zijn dat Grammer met zijn single en albumopener ‘Keep Your Head Up’ al een dikke hit had op de Amerikaanse radiozenders en ook opvolger ‘Fine By Me’ deed het goed. In tegenstelling tot popmuziek van vergelijkbare artiesten schrijft Grammer de meeste teksten zelf. Zo ook van deze single, die tot stand kwam nadat hij afgemat thuiskwam van een lange dag als straatmuzikant en nauwelijks iets verdiend bleek te hebben.
Dat Grammer teksten schrijft over de dingen die hij meemaakt, maakt de liedjes persoonlijker dan we doorgaans horen. Dat zorgt er echter niet voor dat de liedjes afwijken van wat je gewend bent van namen als Maroon 5, Jason Mraz, Gavin DeGraw en bijvoorbeeld The Script. Vooral de stem van Grammer heeft met die laatste nogal eens gelijkenissen. Dat komt het beste naar voren op de afsluiter ‘Biggest Man In Los Angeles’. Je hoeft dus niets nieuws te verwachten van Andy Grammer.
Maar origineel of niet, liedjes als ‘Fine By Me’, ‘Lunatic’, ‘The Pocket’ en ’Ladies’ werken aanstekelijk. De mix van gladde pop en een vleugje soul is uitermate radiovriendelijk en zit goed in elkaar. En zo hoort het bij een goede popplaat voor de massa.
Quramitry - Circus Baroesjko Quramitry , spreek uit als ”Kjoe`rè-mi-trie” klinkt een aardig eindje over...
Walter - Walter Kun je het slijmerige ‘You’re Beautiful’ van James Blunt veranderen in een...