RECENSIE: Andy Grammer - Andy Grammer

Cover Andy Grammer - Andy Grammer
recensie cijfer 2013-05-24 Via een talentenjacht in acht weken klaargestoomd worden voor een muzikale carrière. Voor iedereen die droomt van een zangcarrière is het de kortste, maar niet de eenvoudigste weg. Stel je eens voor dat je echt goed bent en je aan een contract vastzit dat je verplicht om te maken wat het label verlangt. Met daarbij nog eens de kans dat je door het publiek niet serieus genomen wordt omdat je een ‘gemaakte’ ster bent. Om maar niet te vergeten dat je het jaar erna alweer een nieuwe ‘ster’ als concurrent mag verwelkomen. Dan zijn ze jou alweer vergeten. De Amerikaan Andy Grammer paste voor dat scenario. Nadat hij als kleine jongen in de show van zijn vader Red Grammer mee mocht doen, wist hij het zeker, ik ga de muziek in. Hij speelde zo`n beetje op alle plaatsen waar hij kon en belandde uiteindelijk in de straten van Santa Monica. Spelen tot je er bij neervalt om gehoord te worden.

Na vele duizenden uren spelen, gewapend met een gitaar en zijn stem en enkel voor wat kleingeld, werd hij door een label opgepikt. Van de straat naar het middelpunt van de popindustrie. Hij schreef met wat hulp aan nieuwe liedjes, werkte samen met producers van Faith No More, Maroon 5, Train en Neon Trees en het resultaat is het is het in Amerika al in 2011 verschenen debuutalbum Andy Grammer. Een album dat volstaat met mainstream popliedjes met een flinke dosis positiviteit. Allen liedjes die makkelijk blijven hangen.

Het mag dan ook geen verrassing zijn dat Grammer met zijn single en albumopener ‘Keep Your Head Up’ al een dikke hit had op de Amerikaanse radiozenders en ook opvolger ‘Fine By Me’ deed het goed. In tegenstelling tot popmuziek van vergelijkbare artiesten schrijft Grammer de meeste teksten zelf. Zo ook van deze single, die tot stand kwam nadat hij afgemat thuiskwam van een lange dag als straatmuzikant en nauwelijks iets verdiend bleek te hebben.

Dat Grammer teksten schrijft over de dingen die hij meemaakt, maakt de liedjes persoonlijker dan we doorgaans horen. Dat zorgt er echter niet voor dat de liedjes afwijken van wat je gewend bent van namen als Maroon 5, Jason Mraz, Gavin DeGraw en bijvoorbeeld The Script. Vooral de stem van Grammer heeft met die laatste nogal eens gelijkenissen. Dat komt het beste naar voren op de afsluiter ‘Biggest Man In Los Angeles’. Je hoeft dus niets nieuws te verwachten van Andy Grammer.

Maar origineel of niet, liedjes als ‘Fine By Me’, ‘Lunatic’, ‘The Pocket’ en ’Ladies’ werken aanstekelijk. De mix van gladde pop en een vleugje soul is uitermate radiovriendelijk en zit goed in elkaar. En zo hoort het bij een goede popplaat voor de massa.
Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Andy Grammer Label:CNR Music
Cover Quramitry - Circus Baroesjko

Quramitry - Circus Baroesjko Quramitry , spreek uit als ”Kjoe`rè-mi-trie” klinkt een aardig eindje over...

Cover Walter - Walter

Walter - Walter Kun je het slijmerige ‘You’re Beautiful’ van James Blunt veranderen in een...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT