RECENSIE: Sam Sparro - Return To Paradise

Cover Sam Sparro - Return To Paradise
recensie cijfer 2012-08-27 In 2008 scoorde Sam Sparro een hit met de single ‘Black And Gold’. Een geslaagde combinatie van soul en elektronica. De Australiër plakte er wat songs omheen en zijn eerste naamloze album was geboren. Het bleef echter bij een enkele hit.

Op Return To Paradise is helaas geen ‘Black And Gold’ te vinden. De moderne elektronica heeft plaats gemaakt voor een jaren ‘80 retrogeluid. De pop-funk uit de hoogtijdagen van Prince, Five Star en de SOS Band welteverstaan. Niets mis mee natuurlijk, maar wel behoorlijk overtijd.

‘Paradise People’ is op zich een lekker deuntje, maar de uitvoering is wel erg sober. Hoewel, de gitaarsolo is een parodie op zich. ‘Happiness’ was een sterkere opener geweest. Kan iemand zich nog ‘Divine Emotion’ van Narada Michael Walden’ herinneren? 1988 was het en behalve een koude oorlog geen vuiltje aan de lucht. Funky baslijn, piano akkoorden en een melodie waar je spontaan een pina colada van gaat bestellen. Sam was toen zes jaar oud, dus het was waarschijnlijk een glas limonade.

‘Let The Love In’ volgt hetzelfde recept, maar op ‘Yellow Orange Rays’ wordt een Prince couplet gekoppeld aan een Maroon 5 refrein. Waar je voorkeur ook naar uitgaat, het past niet. Door naar ‘Hearts Like Us’ en meteen maar naar ‘I Wish I Never Met You’. Een catchy liedje dat Sparro eigenlijk voor iemand anders schreef, maar uiteindelijk toch zelf zingt. De ballad ‘Shades Of Grey’ is naar eigen zeggen zijn favoriete nummer en is geschreven met Isabella Summers van Florence And The Machine. De stem van Prince wordt hier zelfs angstaanjagend goed geïmiteerd.

‘We Could Fly’ pakt de draad van de uitbundig vrolijke tachtiger jaren funk weer op. Het stokje wordt overgepakt door ‘Closer’ dat onvervalste disco doet herleven. Ben je er nog? Pak dan ook ‘The Shallow End’ nog even mee. De titelsong tenslotte doet de deur dicht als symfonische post apocalyptische lovesong.

Ondanks de vrolijke stemming is het middelmatigheid zonder uitzondering. Sparro zou best een puik Prince coveralbum kunnen maken, maar deze flashback naar muziek van een kwart eeuw geleden voegt weinig toe. Wellicht dat een stevige remix alsnog een hit oplevert?
Recensent:Jasper Wognum Artiest:Sam Sparro Label:EMI Music
Cover The Other - The Devils You Know

The Other - The Devils You Know The Other begon als een Misfits-tributeband, maar heeft zich door de jaren...

Cover Cassandra Wilson - Another Country

Cassandra Wilson - Another Country Cassandra Wilson is een Amerikaanse jazz zangeres die inmiddels al...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT