.jpg)
2012-04-06
In 2009 maakt Colin Benders, alias Kyteman, met zijn Hiphop Orkest een ware zegetocht langs alle grote Nederlandse podia en festivals. Begin 2010 ontvangen hij en zijn orkest hiervoor ook geheel terecht de popprijs. Daarna vindt Benders het echter welletjes geweest. Hij mist de uitdaging en ontbindt zijn orkest. Hij trekt zich terug in zijn Utrechtse vrijhaven Kytopia om aan nieuwe muziek te gaan werken.Na het maken van het album Kytecrash, samen met zijn voormalige trompetleraar Eric Vloeimans, begint het echter toch weer te kriebelen en zodoende ligt er nu een nieuw album van The Kyteman Orchestra. De naam van het gezelschap is dus gewijzigd en het woord hiphop is eruit verdwenen. Dit is geheel terecht, want de meeste muziek op The Kyteman Orchestra heeft weinig meer met hiphop te maken. Het album bevat wel een aantal hiphopnummers en –passages, maar het overgrote deel van de muziek is vooral een mengvorm van pop en klassiek, met hier en daar een vleugje jazz.
The Kyteman Orchestra opent met Kyteman’s trompet, maar verderop in dit intro horen we andere blazers en pauken, en hiermee zet het orkest de toon voor de rest van de plaat. Het eerste echte nummer op het album is ‘While I Was Away’. Deze song begint rustig, ingehouden. De spanning wordt langzaam opgebouwd en deze komt tot uitbarsting als na ruim vier minuten het koor inzet. Na opnieuw een wat rustiger gedeelte gaat het aan het eind van de song helemaal los. Door de dynamiek, zowel in intensiteit als in volume, is ‘While I Was Away’ zeer overweldigend. Hetzelfde geldt voor ‘Preaching To The Choir’, een operanummer met opnieuw een hoofdrol voor het koor. Vandaar de songtitel.
Hiphop speelt op The Kyteman Orchestra een veel kleinere rol dan op debuutalbum The Hermit Sessions, maar ‘Truth Or Dare’ en het zeer intense ‘On S’en ‘Fout’ zijn echte hiphopnummers. ‘Angry At The World’, dat aanvankelijk wel wat doet denken aan ‘The Resistance’ van Muse, bevat een heftige hiphop-passage en ook in de sterke single ‘The Mushroom Cloud’ zitten hiphop invloeden.
Niet alle songs op The Kyteman Orchestra zijn overweldigend of heftig. ‘Long Lost Friend’ is een laidback jazznummer met vocalen van Omar Soulay, waarvan alleen het eind wat harder is. ‘The Void’ is een rustig nummer dat refereert aan ‘Tubular Bells’ en ook het weemoedige ‘The Ballad’ is rustig. Hetzelfde geldt voor de filmische afsluiter ‘Day One’.
The Kyteman Orchestra is een zeer ambitieus werkstuk, waarop Kyteman met behoorlijk veel succes pop, klassiek, hiphop en jazz aan elkaar weet te koppelen. Sommige tracks zijn loodzwaar, maar er is ook genoeg tijd om op adem te komen. The Kyteman Orchestra is geen album dat je even op de achtergrond opzet. De muziek eist je volledige aandacht op. Als je deze geeft, krijg je er echter veel voor terug.
.jpg)
Bertolf - Bertolf ”Hartstikke leuk, maar na het beluisteren weet ik nog steeds niet wie je...
.jpg)
Adrenaline Mob - Omertá Die arme Mike Portnoy. In bijna ieder interview dat je leest solliciteert,...