Rimer London maakt een mengeling van electro, lounge en funk, met de jaren ’80 als belangrijkste inspiratiebron. Dat lukt twaalf nummers lang erg aardig. Invloeden van Daft Punk, Kraftwerk, Moby en Vitalic zijn zeer zeker aanwezig, maar ook Röyksopp zijn duidelijk hoorbaar op bijvoorbeeld ‘Intercity’. Speelse tunes en dansbare tunes; wat dat betreft kent het album de nodige afwisseling. Het heeft wellicht met de reclame-achtergrond van Rimer London te maken, maar de cd heeft erg weinig luisterbeurten nodig om te doorgronden. Een beperkte houdbaarheid is daarbij een logisch gevaar.
Toch zijn nummers als ‘Squaring the Triangle’ en ‘Love Dagger’ zeker de moeite waard om wat vaker te beluisteren. Ja, het klinkt gelikt, maar daarin schuilt uiteraard ook een flinke kracht. De nummers zijn immers wel degelijk gelaagd, wel degelijk zorgvuldig opgebouwd en wel degelijk doordacht. ‘L’eau’ is een rust-moment in het midden van de cd en daarin hoor je voorgaande argumenten duidelijk terug. Een lounge-track pur sang, niks mis mee.
Dat Rimer London ‘Fat Read’ op deze cd gezet heeft, is gewaagd en wat ongelukkig. Faberyayo heeft deze track immers al gebruikt op zijn ep Het Grote Gedoe in het nummer ‘Dikke Reet’ (ziet u die overeenkomst in de titel ook?) en deze versie klinkt daardoor nogal kaal. Niet dat deze toevoeging zoveel afbreuk doet aan het geheel, want wat deze cd vooral doet, is voortkabbelen en eigenlijk is vrijwel elk nummer wat inwisselbaar. Rimer London zal het echter wel degelijk goed gaan doen bij live optredens, want zijn muziek is best vermakelijk voor een keertje.
Classic Brothers - OffZonder spieken kun je direct raden waar dit geluid vandaan komt. Moddervette...
Letlive. - Fake History Al sinds het bestaan van de muziekbusiness melkt men populaire muziekgenres...