2008-08-26
De zielen van Gram Parsons en Nick Drake waren opzichtig rond op Sirens, het debuutalbum van singer-songwriter Pete Greenwood. Erg is dat niet, want Pete’s eigen ziel heeft toch zeker 51% van de aandelen in handen. Gewapend met gitaar en microfoon strooit hij met woorden en akkoorden, geconcentreerd als een koorddanser om z’n evenwicht maar niet te verliezen. En gelukkig: Pete houdt stand, bereikt ongeschonden de overkant en als je héél stil bent, hoor je een zucht van verlichting door de huiskamer gaan.De langharige, bebaarde Greenwood (27) groeide op in Leeds, maar woont en werkt al geruime tijd in Londen. Daar treedt hij met grote regelmaat op in folkcafés en de kleinere clubs. Voor Greenwood geen uitbundige arrangementen, vocale capriolen of artistiek geëxperimenteer. Hij is gewoon een authentiek liedjesmaker die zijn ambacht serieus neemt en mikt op het gevoel van de luisteraar. Daarbij heeft hij een heel eigen stemgeluid, dat vaak charmant onvast is en behalve de overduidelijke Parsons/Drake-invloed ook iets van Badly Drawn Boy wegheeft.
Hoogtepunten zijn het titelnummer ‘Sirens’, de ingetogen smeekbede ‘Negotiations And Last Words’ (“Just give me one last chance Lord, and I’ll start again”) en ‘Bats Over Barstow’, met een snerpende gitaar die doet denken aan George Harrisons ‘Within You, Without You’ van Beatles-klassieker Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band. Minder zijn de twee nummers met de niet bijster inventieve titels ‘A’ en ‘B’. We horen Greenwood in het wilde weg improviseren op akoestische gitaar en beide nummers worden binnen de minuut weggedraaid. Het doel hiervan ontgaat me. Gelukkig is het slechts een kleine smet op een verder prima debuut. Pete mag dan misschien geen Grote zijn, maar toch zeker een goede middenmoter.
Danny Teneglia - FuturismRenaissance, een van origine Engelse discotheek, begon in 1992 met het...
Ephrat - No one's Words Porcupine Tree’s Steven Wilson is naast zanger, gitarist en pianist ook...