Caesar

“We begonnen eens een bandje in Amsterdam en noemden ons Caesar. Van 1994 tot 2006 was het geweldig. Met spijt in ons hart voelen we nu, na diep nadenken, dat het voorbij is.”
Met deze zin begint de afscheidsbrief die in 2008 de wereld in werd gezonden.

Caesar de band: Roald Von, Claire Obscure en Semmie Automatic. Het raderdiertje van de Nederlandse rockmuziek. Nooit voorspelbaar of regressief, maar stimulerend radicaal, en radicaal stimulerend. Het achtste jaar van caesars bestaan is aangebroken, en dit jaar zal in het teken staan van de vierde plaat: 'Caesar: Caesar'. Na het voltooien van alle tour- en promotieactiviteiten rond de trilogie 'Clean', 'No Rest' en 'Leaving Sparks' nam de band een adempauze van twee jaar, een periode van zelfreflectie, en bespiegeling. Caesar pakt nu de draad weer op, en heeft weer duidelijke ideëen over haar plaats in het grote geheel:
Roald Von: "De huidige realiteit is honger, ziekte, oorlog, misdaad en ouderdom, om maar enkele dingen te noemen. Nu is er weer reden voor hoop. De plaat 'Caesar' vergunt ons een kijkje in de toekomst door te zeggen dat er nieuwe hemelen en een nieuwe tournee zullen zijn, waarin, onvereenkomstig de verwachtingen, rechtvaardigheid zal wonen. En de rechtvaardigen zullen de aarde bezitten."
Claire Obscure: "Elke plaat vereist een andere aanpak; je moet warmte bieden, maar je moet ook keihard kunnen zijn. Je vergroeit met de materie, en dan moet je het vervolgens weer los kunnen laten. Heftig hoor. De fantoompijn na een amputatie ja, daar kun je het wel mee vergelijken."
Semmi Automatic: "Toen ik met Caesar begon was er meteen die ongelofelijke vibe. En wat dat nou precies is, daarvoor moet je toch erbij geweest zijn, het groovede gewoon, alsof je deel uitmaakte van iets groots, iets geweldigs, wat altijd al heeft bestaan: musica della rock!!"